Geçici Görev Yolluk Ödemesinde  Geçici Görev Yolluğun da  180 Gün Hesabı

Geçici görev nedeniyle memuriyet mahalli dışına gönderilen memurlar aynı yer ve aynı görev için bir yılda toplamda 180 gün için geçici görev yolluğu alabilmektedirler.

Bilindiği üzere 6245 sayılı harcırah kanununa göre memuriyet mahalli dışındaki yerlere geçici görevli olarak görevlendirilen memurlara 90 gün tam 90 gün ise 2/3 oranında geçici görev yolluğu ödenmektedir.Ancak bazı idarelerce 90+90 bu 180 günlük geçici görev yolluğu ödenmesinde 1 yıllık süre hesabında takvim yılının mı dikkate alınacağı yoksa göreve başlama tarihinden itibaren geçecek 1 yıllık süreye göremi hesaplama yapılacağı konusunda tereddütler yaşanmaktadır.Konuya yönelik olarak daha önceki yıllarda verilmiş olan bir danıştay kararında konuya açıklık getirilmiş ve memurların geçici görevde 1 yılda en fazla 180 gün için geçici görev yolluğu uygulamasında ki bir yıllık sürenin geçici göreve başlama tarihinden itibaren geçecek olan bir yılı ifade ettiği yönünde hüküm verilmiştir.Tabiki yapılan tüm geçici görevlendirmelerde 180 gün sınırlaması yoktur. Aşağıda yer alan görevlerde görev süresince geçici görev yolluğu ödemesine devam olunur.Ayrıca bu görevlendirmeler süresince gündelik tam olarak ödenir

Süre ve gündelik sınırlaması olmayan geçici görevlendirmeler

Aşağıda yer alan personele herhangi bir süre sınırlaması olmaksızın, geçici görevli oldukları sürelerde gündelikleri ödenmeye devam eder.

Bu konudaki belirlemeye göre;

-Ülke, bölge veya il düzeyinde teftiş, denetim ve inceleme yetkisine sahip olan personelin; teftiş, denetim ya da incele amacıyla geçici olarak görevlendirildikleri süreler için,

-Gündeliklerini tazminat şeklinde alanlardan; etüd ve inşaat maksadıyla arazi üzerinde fiilen çalışan yüksek mühendis, mühendis, jeolog, fen memuru, desinatör, topograf ve bunlarla birlikte çalışmaları zorunlu olan diğer personelin, bu amaçla geçici olarak görevlendirildikleri süreler için,

-Hükümeti temsilen uluslararası konferanslara katılanlara, bu amaçla geçici olarak görevlendirildikleri süreler için

ödenecek geçici görev gündeliğinde (arazide çalışanların tazminatları), herhangi bir süre sınırlaması uygulanmaksızın tam ödeme yapılır. 

Geçici görev mahallinde bir yıllık süre içinde 180 gün hesabında göreve başlama tarihinin dikkate alınması gerektiği yönünde mahkeme kararı 

5. Daire 2008/5714 E., 2010/2164 K.

Davalı idare, 6245 sayılı Kanun'un 42. maddesinde yer alan 180 ünlük sürenin takvim yılı esas alınarak hesaplanmaması gerektiğini ileri sürmekte ve İdare Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.

6245 sayılı Harcırah Kanunu'nun "Geçici Görev Gündeliğinin Verilebileceği Azami Süre" başlıklı 42. maddesinin (a) bendinde, geçici bir görev ile başka bir yere gönderilenlere, görev mahalline varış tarihinden itibaren bu Kanuna göre verilecek gündeliklerin, yurt içinde bir yıllık dönem zarfında aynı yerde, aynı iş için ve aynı şahsa 180 günden fazla olamayacağı, ilk 90 gün için tam, takibeden 90 gün için 2/3 oranında ödeneceği hükmü getirilmiştir.

Dava dosyasının incelenmesinden; Sinop Defterdarlığı Boyabat Malmüdürlüğü'nde görev yapan davacının, 18.9.2006-17.5.2007 tarihleri arasında eğitim amacıyla görevlendirildiği ve bu görevlendirmeden kaynaklanan geçici görev yolluğunun, geçici görev tarihinden başlamak üzere, 6245sayılı Harcırah Kanunu'nun 42. maddesinde yer alan esaslar çerçevesinde hesaplanarak kendisine ödendiği anlaşılmıştır.

Uyuşmazlık, 6245 sayılı Kanun'un 42. maddesinde yer alan 180 günlük sürenin hesabında geçici, görevlendirmenin başlangıç ve bitiş tarihleri arasındaki sürenin mi esas alınacağı, yoksa diğer yıllara sarkan görevlendirmelerde her yıl için ayrı bir 180 günlük hesaplama mı yapılacağından doğmaktadır.

Yurt içinde ve dışında aynı şahsın geçici görev halinin üç aydan fazla devam etmesi halinde uzun süreli yevmiye ödenmesini engellemek amacıyla 6245 sayılı Kanun'un 42. maddesinde aynı yerde, aynı iş için, aynı şahsa 180 günden fazla yevmiye verilemeyeceği hükmü yer almış olup, maddenin getiriliş amacı göz önünde bulundurulduğunda, maddede yer alan bir yıllık sürenin takvim yılı olarak değil, geçici görevin başlangıç tarihinden başlayan bir yıllık süre olarak dikkate alınması gerektiği sonucuna varılmıştır.

Bu durumda, davacının 2006 yılında başlayıp 2007 yılında son bulan geçici görevlendirmesi nedeniyle geçici görev yolluğunun, geçici görevin başlangıç ve bitiş tarihleri arasında, 6245 sayılı Kanun'un 42. maddesinde belirtilen sınırlar içinde ödenmiş olması karşısında, dava konusu işlemde hukuka aykırılık, dava konusu işlemin iptali yolundaki İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet bulunmamaktadır.

Açıklanan nedenlerle, davalı idarenin temyiz isteminin kabulüyle, Samsun 1. İdare Mahkemesi'nce verilen 29.5.2008 günlü, E:2007/1654, K:2008/975 sayılı kararın 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin l/b fıkrası uyarınca bozulmasına, aynı maddenin 3622 sayılı Kanun'la değişik 3. fıkrası gereğince ve yukarıda belirtilen hususlar da gözetilerek yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen Mahkeme'ye gönderilmesine, 13.4.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.